YARGITAY
3. CEZA DAİRESİ
Esas Numarası: 2019/13147
Karar Numarası: 2019/21587
Karar Tarihi: 26.11.2019
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
5275 sayılı Kanun’un 108/3. maddesinde, ikinci kez tekerrür hükümlerinin uygulanması durumunda hükümlünün koşullu salıvermeden yararlanamayacağı hususu düzenlenmiş olup, mahkemece sanık hakkında tekerrür uygulamasına esas alınan ilamda, 5237 sayılı TCK’nin 58. maddesinin uygulandığı ve bu nedenle sanığın ikinci kez mükerrir olduğu anlaşıldığı halde, cezanın ikinci kez mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmemesi, karşı temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
1) Sanık aşamalardaki savunmasında, mağdur …’ın annesi olduğunu, olay günü aralarında tartışma yaşandığını bu tartışma esnasında annesinin kendisine hitaben ”defol git evden arsız yüzsüz” demek suretiyle hakaret etiğini buna sinirlendiğinden dolayı bardağı evin herhangi bir yerine fırlattığını ifade ettiği ve bu savunmayı doğrular mahiyetteki tanık …’ın beyanı da göz önüne alındığında 5237 sayılı TCK’nin 29. maddesinin sanık lehine uygulanıp uygulanmayacağının karar yerinde tartışılmaması,
2) Sanık hakkında üst soya karşı silahla kasten yaralamaya teşebbüs suçundan hüküm kurulur iken uygulama maddesi olarak TCK’nin 86/3-e maddesinin gösterilmemesi
3) Sanığın mağdura yönelik eylemini, üst soya karşı silahtan sayılan ev eşyaları ile gerçekleştirdiğinin kabul edilmesi karşısında, birden fazla nitelikli halin (TCK’nin 86/3-a, 86/3-e) aynı olayda gerçekleşmesi nedeniyle 5237 sayılı TCK’nin 61. maddesindeki ölçütler ve TCK’nin 3. maddesindeki cezada orantılılık ilkesi dikkate alınarak TCK’nin 86/1. maddesi gereğince temel cezaya hükmedilirken alt sınırdan uzaklaşılması gerektiğinin gözetilmemesi nedeniyle eksik ceza tayin edilmesi,
4) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas – 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, CMUK’un 326/son maddesi gereğince sanığın kazanılmış hakkının dikkate alınmasına, 26.11.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.