YARGITAY
8. CEZA DAİRESİ
Esas Numarası: 2020/14919
Karar Numarası: 2023/3247
Karar Tarihi: 15.05.2023
Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Dörtyol Cumhuriyet Başsavcılığının 04.05.2015 tarihli iddianamesi ile sanığın hakkı olmayan yere tecavüz etme suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 154 üncü maddesinin birinci fıkrası, 53 üncü maddeleri uyarınca cezalandırılması istemiyle dava açılmıştır.
2. Dörtyol 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 08.10.2015 tarihli kararı ile sanık hakkında hakkı olmayan yere tecavüz etme suçundan, 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (a) bendi uyarınca beraat kararı verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Katılanın temyiz isteği; kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna
Cumhuriyet savcısının temyiz isteği; sanığın fiili ve hukuki taksime konu olmayan taşınmaz üzerinde tasarrufta bulunarak diğer paydaşların tasarruf etmesini engellediği, bu suretle üzerine atılı suçu işlediği sabit olan sanığın mahkumiyeti yerine beraatine kararı verilmesinin usul ve yasaya aykırı olduğuna, İlişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
1. Sanığın iştirak halinde mülkiyete konu taşınmazı diğer mirasçıların bilgisi ve rızası dışında kiraya vererek tecavüz ettiği iddia edilmiştir.
2. Suça konu taşınmaza tarafların iştirak halinde malik oldukları anlaşılmıştır.
3. Katılan, şikayet konusu taşınmazların taksim edilmediğini, sanığın bu taşınmazları diğer mirasçıların rızasını almadan kiraladığını beyan etmiş ve uzlaşmayı kabul etmemiştir.
4. Sanık, kiraya verdiği evin annesinin adına kayıtlı olduğunu beyanla suçlamaları kabul etmemiştir.
5. Kolluk tarafından düzenlenen 14.01.2015 tarihli tutanakta, suça konu 49 numaralı evin ikinci katında Suriye uyrukulu tanık A.A. isimli şahsın kiracı olarak kaldığının tespit edilmiştir.
6. Tanık A.A., evi sanıktan kiraladığını beyan etmiştir.
IV. GEREKÇE
1. Sanık hakkında kurulan hükme yönelik temyiz sebeplerinin incelenmesinde, tapu kayıtları, tanık beyanı, 14.01.2015 tarihli tutanak ve tüm dosya kapsamına göre; sanığın katılan ile iştirak halinde malik oldukları fiili ve hukuki taksime konu olmayan suça konu taşınmazı kiraya vererek diğer paydaşların tasarruf etmesini engelleyerek tecavüz ettiği anlaşılmıştır. Sanığın üzerine atılı hakkı olmayan yere tecavüz suçunun yasal unsurlarının oluştuğu gözetilmeden 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 154 üncü maddesi birinci fıkrası gereğince mahkumiyeti yerine mahkemece beraat kararı verilmesi,
2. Suçun temadi etmiş olması nedeniyle, suç tarihinin hukuki kesintinin gerçekleştiği iddianame tarihi olan 30.03.2015 tarihi olduğunun gözetilmemesi hukuka aykırı bulunmuştur.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Dörtyol 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 08.10.2015 tarihli kararına yönelik Cumhuriyet savcısının ve katılan vekilinin temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi gereği, Tebliğnameye uygun olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 15.05.2023 tarihinde karar verildi.