YARGITAY
6. HUKUK DAİRESİ
Esas Numarası: 2014/13390
Karar Numarası: 2014/14132
Karar Tarihi: 17.12.2014
ÖZETİ: Davacı, kiralananın anaokulu/kreş olarak kullanılmak üzere davalıya kiraladığını, kızının çocuk gelişimi bölümü mezunu olması nedeniyle kiralanana ihtiyacı bulunduğunu ileri sürerek ihtiyaç nedeniyle tahliyeye karar verilmesini istemektedir. İhtiyacın samimi olduğunun kabulü yönünden kreş açmak için resmi bir kuruma başvurulması zorunlu değildir. Buna karşılık düzenlenen geçici mezuniyet belgesinden ihtiyaçlının dava açılmadan önce 03.10.2013 tarihinde mezun olduğu bu durumda ihtiyacın gerçek ve samimi olduğu anlaşılmaktadır. Kabule göre de davanın süresinde açılmış olması yeterli olup ihtarnamede ihtiyaç iddiasının belirtilmesi gerekli değildir. Mahkemece ihtiyaç nedeniyle tahliyeye karar verilmesi gerekirken hatalı değerlendirme ile davanın reddine karar verilmesi doğru olmamıştır. Hüküm bu nedenle bozulmalıdır.
Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı tahliye davasına dair karar, davacı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla, dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
Dava, işyeri ihtiyacı nedeniyle tahliye istemine ilişkindir. Mahkemece davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı vekili dava dilekçesinde; Davacının malik olduğu taşınmazın 01.04.2012 başlangıç tarihli bir yıl süreli kira sözleşmesiyle anaokulu/kreş olarak kullanılmak üzere davalıya kiraya verildiğini, kızı P.’ın çocuk gelişimi bölümünden mezun olup taşınmazda kreş açmak istediğini, bu nedenle kiralanana ihtiyacı bulunduğunu belirterek taşınmazın tahliyesine karar verilmesini talep etmiştir. Davalı vekili cevabında, ihtiyaçlının yeni mezun olup deneyime sahip bulunmadığını, kreş açma yönünde herhangi bir girişimde bulunduğuna ilişkin delil ibraz edilmediğini ve ihtiyacın samimi olmadığını belirterek davanın reddini savunmuştur.
İhtiyaç iddiasına dayalı davalarda tahliyeye karar verilebilmesi için ihtiyacın gerçek, samimi ve zorunlu olduğunun kanıtlanması gerekir. Devamlılık arzetmeyen geçici ihtiyaç tahliye nedeni yapılamayacağı gibi, henüz doğmamış veya gerçekleşmesi uzun bir süreye bağlı olan ihtiyaç da tahliye sebebi olarak kabul edilemez. Davanın açıldığı tarihte ihtiyaç sebebinin varlığı yeterli olmayıp, bu ihtiyacın yargılama sırasında da devam etmesi gerekir.
Somut olayda; Davacı, kiralananın anaokulu/kreş olarak kullanılmak üzere davalıya kiraladığını, kızının çocuk gelişimi bölümü mezunu olması nedeniyle kiralanana ihtiyacı bulunduğunu ileri sürerek ihtiyaç nedeniyle tahliyeye karar verilmesini istemektedir. İhtiyacın samimi olduğunun kabulü yönünden kreş açmak için resmi bir kuruma başvurulması zorunlu değildir. Buna karşılık düzenlenen geçici mezuniyet belgesinden ihtiyaçlının dava açılmadan önce 03.10.2013 tarihinde mezun olduğu bu durumda ihtiyacın gerçek ve samimi olduğu anlaşılmaktadır. Kabule göre de davanın süresinde açılmış olması yeterli olup ihtarnamede ihtiyaç iddiasının belirtilmesi gerekli değildir. Mahkemece ihtiyaç nedeniyle tahliyeye karar verilmesi gerekirken hatalı değerlendirme ile davanın reddine karar verilmesi doğru olmamıştır. Hüküm bu nedenle bozulmalıdır.
Sonuç: Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile 6100 sayılı HMK.ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen geçici 3.madde hükmü gözetilerek HUMK.nın 428.maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA ve istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 17.12.2014 tarihinde oybirliği ile, karar verildi.