YARGITAY
8. CEZA DAİRESİ
Esas Numarası: 2021/6026
Karar Numarası: 2023/2015
Karar Tarihi: 05.04.2023
Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Sanık hakkında Turgutlu Cumhuriyet Başsavcılığının 06.07.2015 tarihli iddianamesi ile genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 170 inci maddesinin birinci fıkrası (c) bendi ve 53 üncü maddesi uyarınca cezalandırılması istemi ile dava açılmıştır.
2. Turgutlu 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 10.02.2016 tarihli kararı ile sanık hakkında 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (e) bendi uyarınca beraat kararı verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Cumhuriyet savcısının temyiz isteği; sanığın atılı suçu işlediğinden cezalandırılması gerektiğine ve suça konu silahın müsaderesine karar verilmesi gerektiğine ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
1. Dava konusu olay, sanığın olay günü ziyarete gittiği arkadaşını bulamayıp geri dönerken önüne iki tane köpek çıkması üzerine üstüne doğru gelen köpekleri korkutmak maksadıyla havaya bir el ateş etmesine ilişkindir.
2. Dosya kapsamında İzmir Polis Laboratuvarı Müdürlüğü’nün Uzmanlık Raporu, olay tutanağı mevcuttur.
IV. GEREKÇE
1. Sanığa üzerine atılı genel güvenliği kasten tehlikeye sokma suçunun genel kastla işlenen bir suç olup, amaç ya da saikin bir önemi yoktur. Ancak, somut olay bakımından zorunluluk hali değerlendirilmelidir.
2. Zorunluluk hali, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 25 inci maddesinin ikinci fıkrasında “Gerek kendisine gerek başkasına ait bir hakka yönelik olup, bilerek neden olmadığı ve başka suretle korunmak olanağı bulunmayan ağır ve muhakkak bir tehlikeden kurtulmak veya başkasını kurtarmak zorunluluğu ile ve tehlikenin ağırlığı ile konu ve kullanılan vasıta arasında orantı bulunmak koşulu ile işlenen fiillerden dolayı faile ceza verilmez” şeklinde düzenlenmiştir.
3. Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 17.02.2004 tarihli ve 26-39 sayılı kararında “Kendisine saldıran başıboş köpeğe zaruretten dolayı bir el ateş eden”, yine 19.02.2013 tarihli ve 2012/8-1551 Esas, 2013/64 Karar sayılı kararında sokak köpeklerini uzaklaştırmak için havaya doğru ateş eden sanığın, zaruret hali nedeniyle cezalandırılamayacağı kabul edilmiştir.
4. 5237 sayılı Kanun’da kusurluluğu ortadan kaldıran bir neden olarak sayılan zorunluluk halinde suç işleyen kişi hakkında “beraat” değil, Kanun’un 25 inci maddesinin ikinci fıkrası delaleti ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 223 üncü maddesinin üçüncü fıkrasının (b) bendi uyarınca “ceza verilmesine yer olmadığı” kararı verilmelidir.
5. Sanığın, olay günü gece geç saatlerde ziyarete gittiği arkadaşını bulamayıp geri dönerken önüne iki tane köpek çıkması üzerine üstüne doğru gelen köpekleri korkutmak maksadıyla havaya bir el ateş etmesi şeklindeki eyleminde 5237 sayılı Kanun’un 25 inci maddesinin ikinci fıkrası kapsamında kalan bir zorunluluk hali mevcut olup faile ceza verilmesi mümkün olmadığından, sanık hakkında 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin üçüncü fıkrasının (b) bendi uyarınca ceza verilmesine yer olmadığı kararı verilmesi gerekirken, yazılı şekilde beraatine hükmolunması, hukuka aykırı bulunmuştur.
6. Suçun işlenmesinde kullanılan Adli Emanetin 2015/288 sırasında kayıtlı 1 adet “13-0426” numaralı, yivsiz-setsiz, ruhsatsız av tüfeğinin müsaderesine karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi hukuka aykırı bulunmuştur.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Turgutlu 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 10.02.2016 tarihli kararına yönelik Cumhuriyet savcısının temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi gereği, Tebliğnameye aykırı olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 05.04.2023 tarihinde karar verildi.