YARGITAY
9. CEZA DAİRESİ
Esas Numarası: 2021/8658
Karar Numarası: 2024/4929
Karar Tarihi: 22.05.2024
SAYISI : 2013/373 E., 2015/233 K.
Sanık hakkında kurulan hükümlerin; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305. maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260/1. maddesi gereği temyiz edenin hükümleri temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310. maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317. maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ- OLAY VE OLGULAR
1.Sanık hakkında çocuğun cinsel istismarı ile kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarını işlediği iddiası ile 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’un (5237 sayılı Kanun) 103/1, 43/1, iki kez 109/1, 109/3-f, 109/5, 53/1 maddeleri uyarınca açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda, İstanbul 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 30.06.2015 tarihli, 2013/373 Esas, 2015/233 Karar sayılı kararı ile mevcut deliller değerlendirilerek sanığın; çocuğun cinsel istismarı suçundan 5237 sayılı Kanun’un 103/1, 43/1 maddeleri uyarınca 3 yıl 9 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan ise aynı Kanun’un 109/1, 109/3-f, 109/5, 43/1. maddeleri uyarınca 3 yıl 9 ay hapis cezası cezalandırılmasına karar verilmiştir.
2. Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca onama görüşünü içeren Tebliğname ile dava dosyası Daireye tevdi edilmiştir
II. GEREKÇE
30.06.2015 tarihli celsede sanık müdafiinin hastane evrakını da dosyaya sunarak sanığın kalp ameliyatı olması sebebiyle sanık ile görüşemediğinden bahisle esas hakkındaki mütalaaya ilişkin olarak savunma hazırlamak üzere süre talep etmesi karşısında, 5271 sayılı Kanun’un 216, 289. maddeleri ile Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin adil yargılanma hakkı başlıklı 6/3-b. maddesinin “Müdafaasını hazırlamak için gerekli zamana ve kolaylıklara malik olmak” hükümleri gözetilerek kendisine makul bir süre tanınması gerekirken vaki talebin reddiyle yazılı şekilde mahkumiyet hükümleri kurulması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması hukuka aykırı bulunmuş ve bu sebeple Tebliğnamedeki onama isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir.
III. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle İstanbul 3. Ağır Ceza Mahkemesinin kararına yönelik sanık müdafiinin temyiz isteği yerinde görüldüğünden esası incelenmeyen hükümlerin, 1412 sayılı Kanun’un 321. maddesi gereği, Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
22.05.2024 tarihinde karar verildi.